Kunsthuis Syb

We schrijven 1838. Gustave Flaubert laat de eenvoudige kopiisten François Bouvard en Juste Pécuchet met een grote zak geld uit Parijs vertrekken. In een afgelegen dorp kopen de twee mannen een landhuis, hun base d’operation parfait! Hier kunnen de kantoorklerken in totale afzondering hun intellectiele ambities botvieren op de meest uiteenlopende wetenschappelijke en pseudowetenschappelijke theorieën op zoek naar het grote succes. Hun experimenten lopen echter uit op jammerlijke mislukkingen: hun meloenen smaken naar pompoenen, hun destillaat explodeert, hun zelfmedicatie maakt hen ziek en hun humanistische theorieën zijn bespottelijk. Maar de dingen lopen pas echt scheef wanneer de twee een boerendochter met kinkhoest op het randje van de dood brengen met hun zelfontwikkelde receptuur.

Bouvard en Pécuchet druipt van Flauberts minachting voor grootse plannen en voor wat de Duitse Kunstcriticus Jan Verwoert noemt “extreme complexiteitsreductie”, ofwel de neiging om het leven dragelijker en overzichtelijker te maken door het tot in het extreme te simplificeren. Er is echter één component dat deze grootse plannen en extreme simplificatie in de weg staat en uiteindelijk doet mislukken en dat is de ander.

De mislukkingen, het ongeluk en de gênante situaties die ontstaan in de interactie met de ander, staan centraal in het werk van Feiko Beckers. In zijn video’s en performances probeert hij grip te krijgen op situaties uit zijn eigen persoonlijke leven. Situaties waarbij vrienden of familieleden vaak een belangrijke rol spelen. Zo zoekt hij inSlow and gradual (2012) naar een manier om afscheid te nemen van een vriendin die voorgoed naar Taiwan verhuist, terwijl hij in de performance No chance of success whatsoever (2012) om probeert te gaan met de schaamte die hij voelt voor zijn vader. Deze en andere vraagstukken in het werk van Beckers bestaan in het gapende gat tussen dat wat de mens wil en dat wat de wereld hem toestaat en te bieden heeft. Zijn performances en video’s grenzen aan het absurde en flirten met de slapstick, terwijl de herkenbaarheid van de thema’s ons als toeschouwer onverbiddelijk doet denken aan de kloof tussen wens en werkelijkheid in onze eigen relaties.

In Kunsthuis SYB zal Feiko Beckers in een hedendaagse versie van Bouvard en Pécuchet het platteland van Beetsterzwaag opzoeken om er zijn tijd te wijden aan het vormen van theorieën en strategieën om met de alledaagse en minder alledaagse beproevingen van het leven om te kunnen gaan. Maar in tegenstelling tot de sukkelaars van Flaubert stelt Beckers zijn afgelegen laboratorium juist wel open voor de ander. Beckers nodigt vrienden, familie en collega-kunstenaars uit te komen trekken aan de losse draadjes in zijn theorieën, zijn strategieën in de war te schoppen en zijn bevindingen te bevragen. Deze uiteenzetting met de ander vormt uiteindelijk de basis voor een serie korte video’s die na afloop van de werkperiode te zien zal zijn in Kunsthuis SYB.

Feiko Beckers (NL, Witmarsum, 1983) woont en werkt in Brussel. Hij studeerde aan Academie Minerva in Groningen en het Californian College of the Arts in San Francisco en verbleef twee jaar aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (2010-2011). In 2015 was zijn werk te zien in twee solotentoonstellingen: Where everything is safe and sound bij Jeanine Hofland in Amsterdam en A conversation is a risk to loose your own opinion in Le CAP, Lyon (FR).

Lees de tekst over het werk van Feiko Beckers, door Menno Vuister