Kunsthuis Syb

‘Ik heb geen dagelijkse zorgen’ is de tekst die een vrouw schreef op een papier toen haar door kunstenaar Hannah Talbot werd gevraagd naar haar persoonlijke bezorgdheden.

Deze tekst en een reuzenfoto van de vrouw maken onderdeel uit van een expositie die in het kader van het festival Media Art Friesland t/m 23 oktober in Kunsthuis Syb in Beetsterzwaag te zien is. Hannah Talbot ( Winchester, 1981) en Rob Donkers ( Gouda, 1977) hebben van 16 september t/m 23 oktober 2005 in een Artist in Residence ( AiR) Project hun intrede genomen in Kunsthuis Syb. Zij zijn in de gelegenheid gesteld een project te ontwikkelen dat iets van henzelf laat zien, maar waarin zij ook een verbinding kunnen leggen tussen hun werk en hun tijdelijke woon- en werk omgeving. Kunsthuis Syb is een zeer karakteristieke ruimte die er bijna voor gemaakt is huiselijke plekjes en hoekjes te maken. Beide kunstenaars hebben zich door deze ruimte laten inspireren.
Hannah Talbot heeft haar idee over ‘huiselijkheid’ vertaald naar het Engelse begrip ‘anxiety’, vertaald in ‘bezorgdheid, beslommeringen’. “ I like to try and work with a subject that everyone can relate to, everyone has something to say about, even when they say that they have no dayly worries and fears.

Zowel binnen als buiten Kunsthuis Syb ging ze mensen interviewen over het onderwerp ‘anxiety’. Vervolgens kreeg het verzamelde beeld- en geluidsmateriaal een plek in ruimtes die door haar in Kunsthuis Syb werden ingericht. “I wanted to create some interesting spaces in a domestic style. I wanted spaces that reflect into you pysically as well as mentally. So it would be spaces like ‘awkward’ spaces, ‘scary’ spaces,’ happy-to-enter’ spaces and ‘get-down-on-your-knees’ spaces. I like to create spaces where you can investigate and contemplate about the subject of anxiety. So it should be a space to reflect and listen and just absorb the different people’s strories”.

Hannah Talbot is erin geslaagd een installatie te realiseren die van het begin tot het eind boeit. Het betreden van de bijna donkere ruimte is op zich al een spannend moment. Het geeft het gevoel van het licht dat uit gaat in de bios.De buitenwereld wordt als het ware uitgeschakeld en na een moment van complete duisternis verschijnt een andere wereld. In Kunsthuis Syb begint in zekere zin ook een film maar dan een film die je letterlijk binnen stapt, met jezelf, dwalend door het schaduwrijke innerlijk van mensen, in de hoofdrol. Het materiaal van de interviews is op uiterst creatieve wijze verwerkt. Overal hangen luidsprekertjes met geluiden en stemmen, er zijn telefoons waarmee interviews zijn te beluisteren en overal zijn prachtige projecties van gefilmde interviews. Overal staan spiegels die projecties door de ruimtes kaatsen en er zijn kijkgaatjes waardoorheen de intimiteit van een interview nog sterker voelbaar is. Het is indrukwekkend hoe Hannah Talbot binnen een maand zo’n rijke en doorleefde inhoud heeft weten te geven aan een onderwerp waarover door zoveel mensen toch zo heel verschillend wordt gedacht.
Ook Rob Donkers heeft zich met overtuiging op het onderwerp huislijkheid gestort. Want zeg nou zelf, wat is er nou huiselijker dan een koekoeksklok. Welnu, de koekoek is compleet met huisje en al neergestreken in Kunsthuis Syb. En dat niet in zijn eentje maar gelijk maar met een hele club.‘Koekoeksclub’ heet dan ook het project van Rob Donkers en deze club heeft zich genesteld aan een muur in Kunsthuis Syb. Maar ze zijn niet onberoerd gebleven. Onder de geest en handen van Rob Donkers zijn bijzondere koekoekseieren uitgebroed. Rob Donkers werkte eerder al met het real-time besturen van video waarbij de kunstenaar op het moment zelf kan bepalen welk beeld of geluid er NU gaat komen. “Nu heb ik beelden op een video vervangen door objecten die niet op videoband maar écht bestaan, in vorm en geluid. Koekoeksklokken.
Het resultaat is verbluffend. De hele koekoeksclub kan niet anders dan volkomen geïnspireerd zijn geraakt door de atmosfeer van Kunsthuis Syb want de geluiden en gedragingen van het stel zijn volledig onvoorspelbaar geworden. Nooit weet je van tevoren waar en uit welke klok welk elektronisch bewerkt geluid tevoorschijn zal komen.En dat is niet alles! Ondertussen jakkeren sommige wijzers op de meest onverwachte moment over de wijzerplaat waardoor het begrip tijd wel erg relatief is geworden.Het is een prachtig spel van suspence in een fraai samenspel van zeer ongebruikelijke geluiden en beelden, althans voor een koekoeksklok. Het beeld overtuigd en de elektronische klanken, die allemaal zijn afgeleid van klanken uit een doodnormale koekoeksklok, zijn prachtig. Slechts één koekoeksklok onttrekt zich aan dit ongeregeld zootje; hij doet zijn ding zoals ie dat al jaren doet, tikt voorbeeldig en komt op geregelde tijden naar buiten zoals dat een huislijke koekoeksklok betaamt.

Hannah Talbot en Rob Donkers hebben bij één object in Kunsthuis Syb nauw samengewerkt. Op en boven het podium van Kunsthuis Syb staan en hangen objecten zoals een ballon, een elektrische zaag en een bundeltje lege flesjes. Rob Donkers programmeerde geluiden en flarden van interviews die te horen zijn door op de objecten een bundel licht te projecteren. Geluiden van brekend glas, een leeglopende ballon en de hoorbare bezorgdheid van iemand in relatie tot het gebruik van een elektrische zaag zorgen voor een schouwspel dat door de toeschouwer middels de lichtbundel van een ‘zaklantaarn’ te besturen is.
Gegrepen, vrolijk en ontroerd raak je door zoveel in prachtige beelden en geluiden omgezette creativiteit. Jammer eigenlijk, dat hun project maar zo kort te bezichtigen is.

MAFF & SYB
Rob Donkers en Hannah Talbot
Projectperiode 21 september t/m 23 oktober 2005

Deze recensie werd geschreven in het kader van het recensentenprogramma van SYB. De recensie mag rechtenvrij worden gepubliceerd mits daartoe vooraf toestemming is verleend door SYB.

Dit project wordt mede gefinancierd door de Mondriaanstichting en de Provincie Fryslân.