Kunsthuis Syb

Nog origineel pleisterwerk boven de haard, restanten van muren die ooit de wanden van een bijgebouw zijn geweest, rijtjes blauwfigurige tegeltjes, daar bestaat Kunsthuis Syb onder meer uit. Een glazen uitbouw over dit alles heen wekt voor de Groninger kunstenaar Astrid Voss het idee dat onder deze grote stolp alles geconserveerd wordt wat de moeite waard is om voor komende generaties te bewaren. Maar, zo denk zij, het brein kan rare kwinkslagen uithalen met de vergankelijke werkelijkheid.

Muren scannen
Voss gebruikt de aanwezige ruimte altijd als uitgangspunt voor een nieuw beeld ú voor een nieuwe ruimtelijke installatie. Voor haar tentoonstelling in Kunsthuis Syb zal zij de ruimte zowel letterlijk als figuurlijk in hergebruik nemen. Met haar digitale camera zal zij alle wanden, vloeren en muren scannen en opslaan. Deze foto’s fungeren vervolgens als bouwstenen voor nieuwe kunstwerken.

Buitenproportioneel
Een zuil gemaakt van muurfoto’s zal, als het aan Voss ligt, het pand gaan doorklieven. Dit buitenproportionele bouwwerk zal een verticale versie zijn van de horizontale zijmuur van het kunsthuis. Deze wand is veel langer dan het plafond van de begane grond hoog is. Waarschijnlijk zal het dus nodig zijn de zuil door de eerste verdieping en misschien zelfs tot de bovenste verdieping, desnoods nog een stukje boven het dak uit, door te laten lopen.

In een ander kunstwerk zal de kunstenaar refereren aan het idee van de vervagende herinnering. Dit zal zij doen door van een beeld zwart/wit-afdrukken te maken en deze een aantal keren te kopiëren. Door het steeds verder vervagen van de vorm en het zwaarder worden van de contrasten, ontstaat er een nieuw beeld.

Mensenoog
Voss zal ook de tuin bij haar expositie betrekken door er een groot bord in te plaatsen met een afbeelding van de tuin. Het bord doet wel denken aan de informatieborden op een nog braakliggend terrein dat bebouwd gaat worden, maar met een bevreemdende nuance. Misschien wonen er namelijk wel kabouterachtige wezentjes in de tuin of iets anders dat een normaal mensenoog niet kan waarnemen· In de blauwfigurige tegeltjes ín het Kunsthuis blijkt ook opeens meer leven te zijn dan de bezoeker had gedacht. Door middel van computeranimatie zullen de geschilderde mannetjes en vrouwtjes gaan bewegen.

Tijdens de maand van het project zal de kunstenaar werken aan deze kunstwerken en aan een langzaam groeiend beeld dat tegelijkertijd veroudert waar je bij staat. Geluidskunstenaar en muzikant Jurgen Veenstra zal de tentoonstelling muzikaal opluisteren door een muziekstuk te componeren aan de hand van zijn individuele beleving van het project.