Kunsthuis Syb

Met schilderen, muurbewerkingen en het gebruik van alledaagse materialen beoefent Alison Yip een variëteit aan genres en stijlen van visuele representaties. Ze onderzoekt noties van omvatten en absorptie en hoe die zich laten weergeven in beeld, als een cognitief proces, en binnen grotere gehelen als schilderijen en architectuur.

Haar afbeeldingen komen voort uit decoratieve elementen, of deze lossen zich erin op. Tegelijkertijd refereert ze door specifieke kleurschakeringen en opstellingen naar het huiselijke domein. Door direct op de muur te werken ontstaat er een frame voor beelden en objecten, die de onderlinge relaties accentueert. Deze muurschilderingen fungeren als membranen die putten uit historische, alledaagse en kunstmatige talen en creëren atmosferen die niet van deze wereld zijn. In haar laatste project, Gazebo, bezon Yip zich op de historische transformaties van het gebouw dat we nu kennen als het Vancouver Art Gallery en op de poging tot destabilisatie van de gezaghebbende uitingen in de neoclassicistische architectuur door het te transformeren naar een vervallen, oud prieel. Als experiment dat verder gaat dan muurschilderen in artistieke context, creëerden Yip en Agnes Scherer een lopend nevenproject genaamd Ok! Murals.

Tijdens haar verblijf vestigt Yip haar aandacht op het 300-jaar oude bouwwerk waarin Kunsthuis SYB gevestigd is. Het gebouw is een icoon geworden voor residencies en Yip zal met door haarzelf ontwikkelde methodes voor muurschilderingen en ruimtelijke interventies, de verhalen van het 300 jaar oude gebouw reflecteren en interpreteren. Door de jaren heen is het huis getransformeerd door opeenvolgende bewoners, waaronder ambachtslieden, ambtenaren en ook nog een dierenarts. Voordat het opgekocht werd door de gemeente Beetsterzwaag, werd het huis verbouwd tot snoepwinkel compleet met een kleinschalige boterballen fabriekje waarvan de overblijfselen nog terug te vinden zijn in het huis. De meest recente ontwikkeling van SYB is een grote renovatie met als resultaat de omarming van de originele structuur met een gedeeltelijk dak en glazen muren aan de noord- en oostzijde waardoor er als het ware een vitrine ontstaat. Het originele huis wordt hierdoor een kunstobject dat zowel beschermd en tentoongesteld wordt en een overgangsruimte biedt die de kunstenaar impliceert.

Het huis is zelf ‘gehuisvest’; een entiteit, gevormd en hervormd door de jaren heen; het staat als een gezicht tussen andere gezichten in de nette hoofdstraat. Als eerste gebaar zal Yip dit aangezicht accentueren door de constructie van een kamer-grote camera obscura gericht op de straat om zo als het ware de blik van het huis te verwezenlijken; een blik op wat er passeert op straat door de ogen van het huis. De buitenwereld wordt in de binnenwereld geprojecteerd als een zwevend beeld in de voorkamer. Vanaf de buitenkant valt de passant wel een kleine opening op, maar ziet bij het naar binnen gluren slechts duisternis. Bezoekers worden uitgenodigd om naar binnen te stappen en voyeurs van de straat te worden, waarmee ze zich nog bewuster worden van hun eigen voorbijgang. De camera obscura creëert een poreuze ruimte dat de tussentijdsheid echoot die ervaren wordt aan de andere kant van het huis. Wanneer Yip zich verzoent met de gehele ruimte, voortbordurend op de verschillenden talen van de muur- en interieurdecoraties, zal ze een rijk binnenleven van het huis visualiseren dat zich uitspreidt over oppervlaktes en muren. Terwijl de camera obscura dienst doet als een ontmoetingsruimte voor de buurt, dient het geprojecteerde beeld als katalysator voor het denken en dient het overtrekken van de projectie als een hulpmiddel voor muurdecoraties.

Als Yip verder doordringt in het huis stapt zij in een meer fantasierijke ik-dimensie. SYB’s ingebeelde geschiedenis wordt zo een buurtroddel, een geheim boterbal recept en een hernia. Het huis als een format maakt dit soort vertellingen mogelijk. Een recent bezoek aan Villa Santo Sospir, getransformeerd door Jean Cocteau en Madeleine Castaing, bracht inspiratie en een voorbeeld hoe verhalen, herinneren en mistappen belichaamd kunnen worden door binnenhuisarchitectuur. Yip wil graag op SYB reageren op deze en andere manieren, inclusief een filmprogramma, korte verhalen, antropomorfische designs en hobbytechnieken zoals decoupage. Het vooruitzicht om in een project te wonen is een opwindende uitdaging voor Yip en een die zeker de scheidslijn tussen werk en privé zal doen verdwijnen; een samenwerking met huis zelf.

Eindpresentatie 1-2 juli tijdens het Kunstweekend Beetsterzwaag

Alison Yip: http://alisonyip.blogspot.nl/